ένηδος

ἔνηδος, -ον (Μ)

ευχάριστος, δροσερός («ἐνήδους βρύσεις ἔχουσιν», Λίβιστρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ενήδομαι υποχωρητικός ή μεταπλασμένος τ. τού ενήδονος].